De plaatsen waar je voor een goed inzicht in de huidige Italiaanse Folk moet zijn, de labels squilibri en Radici Music, leveren dezer dagen geweldige inspanningen en één van de meest recente bewijzen daarvan, vind je op deze CD.

Maura Guerrera is Siciliaanse van afkomst, maar woont sinds meerdere jaren in Marseille, de meest zonnige muzikale stad van ons continent. Zij is a heel lang met volksmuziek bezig, treedt op en onderwijst in zang en het is kenmerkend voor haar aanpak, dat zij zich niet meteen veel aantrekt van lands- of genregrenzen. Malik Ziad is van Algerijnse komaf, is autodidact op instrumenten als de gumbri -een uit de Gnawa afkomstig instrument uit de luitfamilie- en de mandola -die dan weer veel gebruikt wordt in de Chaâbi en in de Kabylische stijl- en heeft er ook al menig jaar op zitten in de live scene van Massilia, waar hij in de meest verrassende en veelzijdige formaties aan te treffen is en de jongste tijd vaak te beleven is als onderdeel van het Saba Trio, waarin ook pianiste Agathe di Prio en percussionist Mehdi Laifaoui actief zijn.

Dat deze twee elkaar troffen is lang niet toevallig: zelf is een stad als Marseille vinden muzikanten elkaar altijd en de samenwerking tussen beiden kwam er als vanzelf: haar stem en zijn snarenklanken bleken wonderwel bij elkaar te passen en deze plaat is daar een uitstekend bewijs van. Ze handelt over “weggaan”, “afscheid (moeten) nemen”, “van elkaar gescheiden worden”, kortom, ze handelt over vertrekken of achterblijven. onderweg zijn, verlangen en gemist worden. Met een eilandbewoonster als Guerrera mee aan de knoppen, is het bijzonder logisch dat de zee een bijzondere rol speelt in de keuze van de nummers die op de plaat terechtkwamen en waarvan de teksten in het Siciliaanse dialect afgedrukt worden in het boekje, dat ook Italiaanse en Franse vertalingen bevat.

Het tiental liederen is helemaal afkomstig uit het Siciliaanse volksrepertoire: zowel Siracuse als Messina of Palermo komen aan bod en de plaat is een prima illustratie van de muzikale diversiteit van een relatief klein eiland als Sicilië. Vanaf opener “Ramu Vecchiu” (“Oud koper”) een lied over een ketellapper uit Messina tot afsluiter “Spunta Lu Suli” (“zonsopgang”) is dit een waar feest om naar te luisteren: meestal zijn er slechts de stem en percussie van Guerrera en één van de instrumenten van Ziad te horen, en word je willens nillens meegenomen op de tocht die het duo onderneemt. Boeiend van A tot Z, constant op een hoog niveau en met, wat mij betreft, toch nog twee nummers die zelfs dààr bovenuit steken (“Muttetta” en “Sta Terra nun Fa Pi Mia” (“deze wereld is niet voor mij gemaakt”), een onvoorstelbaar pakkend lied vol heimwee, is deze plaat een ware ontdekking en eentje die ik van harte durf aanbevelen aan liefhebbers van oorstrelende schoonheid.

(Dani Heyvaert)